Znają nowinki technologiczne. Nauczycielowi mówią, że ma sweter z zeszłego sezonu. Ale antykoncepcja to dla nich głównie prezerwatywa.

Ewentualnie tabletka, która też już ma przecież swoje lata. I może jeszcze typowo polski hit: „chłopak uważa”, czyli stosunek przerywany.
Jednocześnie wysoko oceniają swój poziom wiedzy o antykoncepcji hormonalnej – tak wyszło zarówno w badaniu kobiet w wieku 18-35 lat (MillwardBrown SA z 2013 r.), jak i kobiet i mężczyzn 18-28, badanych w lutym br.
Podsumowując: 26 proc. respondentek z ubiegłego roku stwierdziło, że używaną w ich związku metodą zapobiegania ciąży jest stosunek przerywany. Połowa mężczyzn miała podczas rozmowy z ankieterem prezerwatywę w plecaku. A coś takiego jak pierścień hormonalny kojarzy się młodym tylko z Tolkienem albo z Kosmosem (dlaczego właściwie z Kosmosem? Chodzi o te pierścienie Saturna?).
Więc co to takiego nowoczesna antykoncepcja? Oto krótka ściąga:
• Plaster hormonalny przykleja się na skórę (plecy, ramiona, podbrzusze lub pośladki) raz na tydzień od pierwszego dnia cyklu. Po odklejeniu trzeciego plastra tydzień przerwy.
• Pierścień hormonalny wprowadza się do pochwy tak jak tampon raz w miesiącu, na początku cyklu i wyjmuje po trzech tygodniach. Po siedmiu dniach przerwy zakłada się nowy pierścień.
Wiele kobiet przerasta przestrzeganie terminów. Co piąta osoba, stosująca tabletkę hormonalną, zapomina przyjąć średnio co najmniej dwie tabletki na cykl. Stąd przypadki braku skuteczności tej metody.

Co piąta kobieta, stosująca tabletkę hormonalną, zapomina przyjąć średnio więcej niż dwie tabletki na cykl.

Dla pań zapominalskich wymyślono metody długoterminowe, jak wewnątrzmaciczny system hormonalny, działający 3-5 lat, wewnątrzmaciczną wkładkę miedzianą – zależnie od rodzaju wymienianą po 3 do 10 lat, implant podskórny, działający przez 3 lata i domięśniowy zastrzyk, który trzeba podawać co 12 tygodni.
Uwaga: to, co piszę, nie jest poradą medyczną. I być nią nie może, bo hormonalne preparaty antykoncepcyjne są przepisywane przez lekarza, kto więc jest nimi zainteresowany, musi się skonsultować z doktorem. Ten zaś powinien dobrać metodę odpowiednią ze względu na wiek, przekonania, stan zdrowia i plany życiowe pacjentki.