Zaszczepiłem się przeciw grypie – ostrej chorobie zakaźnej układu oddechowego. I jestem z tego dumny, choć łatwo nie było.

Jedno kichnięcie to około 3000 kropelek z wirusem grypy pędzącym z prędkością 167 km/h!

Jak typowy facet, boję się igły, całej tej procedury przygotowywania do zastrzyku, dezynfekcji skóry, oczekiwania na chwilę grozy… Może zabrzmi to dziwnie, ale ta fobia z każdym rokiem coraz bardziej mnie mobilizuje. Nie odpuszczam, bo wierzę w moc szczepień. Nie chcę ryzykować powikłaniami, jakie niesie ta wirusowa choroba. Dwa lata temu nie zaszczepiłem się i skończyło się to źle – zapaleniem płuc (a moja żona zaszczepiona nie miała nawet kataru).
Dla wielu innych osób, zwłaszcza starszych, grypa kończy się zapaleniem mięśnia sercowego, udarem lub zawałem. Nie chcę być w grupie 4 mln cierpiących Polaków z powodu grypy i chorób grypopodobnych, nie stać mnie też na to, by znowu być na dwa tygodnie wykluczonym z pracy. Nie chcę też zarażać innych. Jedno kichnięcie to około 3000 kropelek z wirusem pędzącym z prędkością 167 km/h!
Kiedy się szczepić? Radzę: jak najszybciej, najlepiej do końca grudnia, bo szczyt zachorowań przypada w naszej części świata od grudnia do marca. Ale nie ma na co czekać, bo odporność na te zjadliwe wirusy uzyskujemy w ciągu dwóch tygodni.
Kto powinien to zrobić? Przede wszystkim dzieci i seniorzy, ale szczepienie nie zaszkodzi prawie nikomu, chyba, że ktoś jest uczulony na białko kurze. Może spowodować miejscowe zaczerwienienie, krótko trwałe bóle mięśni, stawów, ale to nic w porównaniu z ewentualnymi powikłaniami pogrypowymi.

PS. W tym roku szczepienie szczepionka czterowalentną przeciw grypie było dla mnie nawet miłym rozczarowaniem, bo igła jest cieńsza niż zwykle. Polecam, dla mnie bomba!