Co to są jagody goji? Po co uprawia się kakaowce? Co to takiego pierzga?

David Wolfe uważa te rośliny i produkty spożywcze, a także spirulinę, miód, makę i jeszcze inne, za superżywność. Tak je nazywa w swojej książce pod tytułem właśnie: „Superżywność. Jedzenie i medycyna przyszłości”.

Chodzi o produkty, które nie tylko zaspokajają głód, ale spełniają też inne, unikalne funkcje.

Są produkty, które nie tylko zaspokajają głód, ale spełniają też inne, unikalne funkcje.

Odżywiają wszystkie narządy organizmu, korygują zaburzenia równowagi zachodzących w nim procesów, odtruwają.

Dziś, dzięki wiedzy, świadomości, rozwojowi transportu, mogą stanowić przeciwwagę dla chorób cywilizacyjnych, czyli wynikających z niewłaściwego stylu życia czy zanieczyszczenia środowiska. David Wolfe czyni optymistyczne założenie, że kiedy zaczniemy jeść superżywność, osłabnie nasz apetyt na niezdrowe jedzenie. Oby tak się stało.

Na poparcie swoich tez autor książki przytacza liczne badania naukowe. Daje też – w postaci przepisów – praktyczne wskazówki, jak superprodukty wykorzystać na co dzień. Książka jest atrakcyjnie wydana, pełna ilustracji, a informacje konsekwentnie uporządkowane.

Można nie w pełni podzielać entuzjazm jej autora dla „nowinek”, można też nie zgodzić się z twierdzeniem o pełnej ich dostępności dla przeciętnego konsumenta – choćby ze względów finansowych. Ale warto przeczytać, przemyśleć, zainspirować się.

David Wolfe: Superżywność. Jedzenie i medycyna przyszłości. Vivante, Białystok 2015.